Pamiętnik znaleziony w kącie obory

Od śmierci ojca matka zrobiła się zgryźliwa. Miała kwaśną minę i dawała zsiadłe mleko. Pewnego razu powiedziała, że idzie do rzeźni i już nie wróciła. Podobno mieli dawać kabanosy, ale zdaje się, że zamiast tego wzięli. Zacząłem być sam sobie sterem i okrętem. Biegałem z kolegami cielakami na spędy, na mecze Bullsów, jak to z chłopakami. Kiedyś namówili mnie, żeby spróbował trawy.

Łaaał! To było odkrycie! Wciągnąłem się - od tego dnia nie wyobrażałem sobie dnia bez trawy. Innym razem jakiś byczek poradził mi: "daj se siana". Dałem. Suszona trawa była jeszcze lepsza. Angielskie krowy maja rację, mówiąc na nią "hay". Ale my nie lubiliśmy angielskich krów. Dla nas każda z nich była "cow".

Kiedyś Fernando uderzył mnie głową w bok, co mnie bardzo ubodło. Ale jednocześnie bardzo mi się spodobało - w trakcie bójki okazało się, że też mam łeb nie od parady i że mam wszelkie warunki, żeby zostać sportowcem. Wzięli mnie na zgrupowanie do kraju, w którym mówili na mnie "el toro". Pewnie dlatego, że przyjechałem pociągiem.

Pierwszy trening - miałem atakować różową płachtę. I chociaż podziałał na mnie jak czerwona, chociaż atakowałem ile sił, to trener powiedział, że za mało wigoru. Z żalu napiłem się żubrówki z jednym bawołem. Przed następnym treningiem poczęstowali mnie tym. Powiedzieli, że to mnie wzmocni i pobudzi. Faktycznie - to było lepsze niż trawa. Atakowałem jak wściekły.

Trener mnie pochwalił. Od tej pory rzuciłem wszystko inne. Miałem mączkę kostną. Naprawdę nie chciałem tego brać. namówili mnie. Na pierwszym występie byłem jak szalony. Światła areny oślepiły mnie, wrzask ogłuszył. Potem powiedzieli, że usiadłem na torreadorze. Dostałem pseudonim "Siedzący Byk". Mówili, że jestem byczy chłop.

Ale ja byłem już uzależniony - każdego dnia zjadałem solidną działkę mączki kostnej. 10 kresek. Każda kreska dobrych parę kilo. Byłem coraz potężniejszy. Gdy wziąłem na rogi drugiego i trzeciego torreadora, otoczyła mnie sława. Nie raz i nie dwa zapraszałem jałówki do knajpy, już od progu otwarcie wołając: "Porcję mączki kostnej, jak szaleć to szaleć!" I faktycznie szalałem.

Gdy czwarty torreador uciekł, widząc moja furię, powiedzieli mi. Zrobiłem cielęce oczy. nie wierzyłem. Powiedzieli, krowa mać, że mączka jest z krów, z byków, z nas. To mnie załamało. Ci ludzie to mają pomysły! Gdyby im to pochlebiało, powiedziałbym, że po byku. Powiedzieli mi, że zachoruję. Nie wiem... Teraz już mi wszystko jedno - teraz oszaleję z mączką i bez mączki.

Przysyłają do mnie psychiatrę. Psychiatrę do byka! To oni powinni się nad sobą zastanowić. Ci ludzie, szkoda gadać, bydło. I to nie rogate, o nie. Trzoda chlewna. Dealerzy. Odwyk nie wchodzi w grę. czuję, że jestem spalony.

To już koniec.

A nie chciałem tego brać...(...)"

Zobacz też z archiwum JM:
Z pamiętnika szalonej krowy.