"Miesiąc temu moja dziewczyna wysłała mi grafikę, którą widzicie poniżej. Powiedziała, że sama narysowała. Pomyślałem: "No proszę, niezła sztuka. Oj, ma talent moja kochana".
Dzisiaj jest ten okrutny dzień w którym zabrali nam godzinę snu. Niech się smażą w piekle, a tymczasem zapraszamy na relaks do cotygodniowej porcji demotów.
#1.
Nowa produkcja studia FromSoftware znanego z serii Dark Souls szturmem zdobyło serca i umysły graczy. Zwłaszcza ci, którzy lubią często zaporowo trudne gry opowiadają o Sekiro: Shadows Die Twice w superlatywach. Czym jednak odznacza się Sekiro na tle innych gier? Co czyni opowieść o jednorękim Wilku tak angażującym doświadczeniem? Oto pięć powodów, dla których warto zagrać w Sekiro: Shadows Die Twice.
Ciche zabójstwa są satysfakcjonujące
Gry typu Soulsborne z reguły nie mają wiele wspólnego z mechanikami skradania się lub atakami z ukrycia. Jednak Sekiro, jako gra której głównym bohaterem jest shinobi (ninja), pozwala graczom na zachodzenie przeciwników od tyłu i cichą ich eliminację przy pomocy katany.Chociaż nie wszystkie mapy są zaprojektowane w sposób umożliwiający przejście ich niezauważonym, tam gdzie to możliwe można poczuć się jak władca życia i śmierci. Zwyczajni przeciwnicy giną od jednego ciosu z ukrycia, aczkolwiek nie można liczyć na taki luksus w przypadku silniejszych przeciwnikow lub bossów, których można tylko osłabić, a nie zabić.
Gracze tacy jak StealthGamerBR udowadniają, że przejście mapy niezauważonym może nie tylko być satysfakcjonujące, ale także wyglądać satysfakcjonująco.
Wizyta w Japonii okresu Sengoku
FromSoftware znacząco zmieniło klimat swoich produkcji. Gry Soulsborne są osadzone w fikcyjnych światach nurtu mrocznego fantasy, inspirowanych średniowieczną Europą (w przypadku Demon Souls i Dark Souls) oraz gotyckim i Lovecraftowskim horrorem (w przypadku Bloodborne).Sekiro pokazuje okres Sengoku z nieco innej perspektywy i przez pryzmat innych konfliktów i problemów, niż Nioh, więc jeśli czuje się niedosyt warto zdecydowanie spojrzeć na opowieść o zhańbionym shinobi dążącym do uratowania swojego pana.
Zapomnijcie nauki z Soulsborne
System walki w Sekiro stoi w sprzeczności z przyzwyczajeniami, jakie mogliście wyciągnąć z Soulsów oraz Bloodborne. W przeciwieństwie do zatrważającej podróży przez Yharnam tym razem można (i trzeba) blokować, ale chociaż znaczna część Soulsów opierała się na blokach, tym razem granie defensywne nie jest wskazane. Optymalna konfrontacja z przeciwnikiem opiera się na neutralizowaniu jego ataków i wyprowadzaniu własnych dopóki wróg nie odsłoni się na zabójczy cios. Sekiro premiuje grę agresywną, ale nie samobójczą.
Poręczna proteza
Aby zastąpić straconą w walce rękę, Wilk otrzymał protezę shinobi, która jest bardziej zaawansowana, niż poziom technologiczny okresu Sengoku mógłby sugerować. Pozwala na przykład na otworzenie metalowego parasola, który ochroni Sekiro przed niektórymi atakami dystansowymi. Można też podłączyć do niego topór, który rozbije tarcze przeciwników, albo miotacz petard, które rozproszą wrogów.Dodatkowo proteza zawiera linkę z hakiem, która pozwala zręcznym graczom błyskawicznie przemieszczać się po mapach, czasem zaskakując przeciwników niespodziewanym kierunkiem natarcia, a czasem zwyczajnie ich omijając.
